International Association of Educators   |  ISSN: 1309-0682

Orjinal Araştırma Makalesi | Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 2019, Cil. 13(28) 157-172

'Türkiye'de İngilizce Öğretmeni Olmak' Üzerine Bazı Değerlendirmeler ve Öneriler

İsmail Yaman

ss. 157 - 172   |  DOI: https://doi.org/10.29329/mjer.2019.202.9   |  Makale No: MANU-1901-05-0002.R1

Yayın tarihi: Haziran 30, 2019  |   Okunma Sayısı: 874  |  İndirilme Sayısı: 1070


Özet

İngilizce bugün tüm dünyada ortak iletişim dilidir ve dünyanın her yerinde olduğu gibi Türkiye’de de en popüler yabancı dildir. Dolayısıyla, Türkiye’de İngilizcenin öğretimine ve öğrenimine büyük bir çaba harcanmaktadır. Yıllar içinde daha iyi bir İngilizce eğitimi için bazı sistem ve müfredat değişiklikleri yapılmıştır. Ancak bu değişikliklerin başarı şansı sahadaki uygulayıcı olan İngilizce öğretmenlerine bağlıdır. Bu çalışma kapsamında, öncelikle İngilizcenin Türkiyede’ki statüsü ve mevcut İngilizce öğretmenlerinin profilleri üzerinde durulacaktır. Sonrasında ise, mevcut ve gelecek İngilizce öğretmenleri için öğretmenlik üst kimliğini öncelemek, öğrencilere saygı duymak, branş farkındalığına sahip olmak, konformizmi terk etmek, öğrenen özerkliğine değer vermek, mesleki gelişimi sürdürülebilir kılmak ve kuramı hakkıyla uygulamaya dökmek başlıkları altında bazı katkı sağlayıcı önerilerde bulunulacaktır.       

Anahtar Kelimeler: öğretmenlik, İngilizce, dil eğitimi, meslek


Bu makaleye nasıl atıf yapılır?

APA 6th edition
Yaman, I. (2019). 'Türkiye'de İngilizce Öğretmeni Olmak' Üzerine Bazı Değerlendirmeler ve Öneriler . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13(28), 157-172. doi: 10.29329/mjer.2019.202.9

Harvard
Yaman, I. (2019). 'Türkiye'de İngilizce Öğretmeni Olmak' Üzerine Bazı Değerlendirmeler ve Öneriler . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13(28), pp. 157-172.

Chicago 16th edition
Yaman, Ismail (2019). "'Türkiye'de İngilizce Öğretmeni Olmak' Üzerine Bazı Değerlendirmeler ve Öneriler ". Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 13 (28):157-172. doi:10.29329/mjer.2019.202.9.

Kaynakça
  1. Alagözlü, N. (2017). Türkiye ‘de İngilizce öğretmeni yetiştirme sorunları. Türkbilig, 34, 241-247. [Google Scholar]
  2. Altan, M. Z. (2006). Preparation of foreign language teachers in Turkey: A challenge for the 21st century. Dil dergisi, 134(1), 49-54. [Google Scholar]
  3. Altan, M. Z. (2016). Öğretmenliğe dair: Filmler ve öğretmenler. Ankara: Pegem Akademi.  [Google Scholar]
  4. Arıkan, A. (2017). English language teachers’ views on the new national curriculum for 2nd graders, Journal of narrative and language studies, 5(9), 34-40. [Google Scholar]
  5. British Council ve TEPAV (2014). Türkiye’deki devlet okullarında İngilizce dilinin öğretimine ilişkin ulusal ihtiyaç analizi. Ankara: Yorum Yayın. [Google Scholar]
  6. Cullen, R. (1998). Teacher talk and the classroom context. ELT journal, 52(3), 179-187. [Google Scholar]
  7. Demirpolat, B. C. (2015). Türkiye’nin yabancı dil öğretimiyle imtihanı: Sorunlar ve çözüm önerileri. SETA. [Google Scholar]
  8. English First (2018). English proficiency index. https://www.ef.com.tr/epi/regions/europe/turkey/ Erişim Tarihi: 12.12.2018   [Google Scholar]
  9. Gürsoy, E., Korkmaz, S. Ç., & Damar, A. E. (2013). Foreign language teaching within 4+ 4+ 4 education system in Turkey: Language teachers’ voice. Egitim arastirmalari-Eurasian journal of educational research, 53, 59-74. [Google Scholar]
  10. Kachru, B. B. (1985). Standards, codification and sociolinguistic realism: The English language in the outer circle. R. Quirk & H. Widdowson (Haz.), English in the world: Teaching and learning the language and literatures (s. 11–36). Cambridge: Cambridge University Press. [Google Scholar]
  11. Kırkgöz, Y. (2007). English language teaching in Turkey: Policy changes and their implementations. RELC journal, 38(2), 216-228. [Google Scholar]
  12. Kulavuz-Onal, D. & Tatar, S. (2017). Teacher burnout and participation in professional learning activities: Perspectives from university English language instructors in Turkey. Journal of language and linguistic studies, 13(1), 283-303. [Google Scholar]
  13. MEB (2017a). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Ankara. http://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_06/29111119_TeachersGeneralCompetencies.pdf Erişim Tarihi: 10.09.2018     [Google Scholar]
  14. MEB (2017b). Öğretmen strateji belgesi (2017-2023). Ankara. http://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_06/09140719_Strateji_Belgesi_Resmi_Gazete_sonrasY_ilan.pdf Erişim Tarihi: 10.09.2018  [Google Scholar]
  15. MEB. (2018). İngilizce dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. [Google Scholar]
  16. Medgyes, P. (2001). “When the teacher is a non-native speaker”. M. Celce-Murcia (Haz.), Teaching English as a second or foreign language. New York: Newbury House, s. 429 442. [Google Scholar]
  17. Seferoglu, G. (2004). A study of alternative English teacher certification practices in Turkey. Journal of education for teaching, 30(2), 151-159. [Google Scholar]
  18. Taner, G. (2017). Investigating perceived competences of English language teachers in Turkey with regard to educational background and experience. Yayınlanmamış Doktora Tezi. ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.  [Google Scholar]
  19. Walsh, S. (2002). Construction or obstruction: Teacher talk and learner involvement in the EFL classroom. Language teaching research, 6(1), 3-23. [Google Scholar]
  20. Yaman, İ. (2018). Türkiye’de İngilizce öğrenmek: Zorluklar ve fırsatlar. RumeliDE dil ve edebiyat araştırmaları dergisi, 11, 161-175. [Google Scholar]