International Association of Educators   |  ISSN: 1309-0682

Orjinal Araştırma Makalesi | Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 2019, Cil. 13(28) 1-18

Okullarda Hayat Boyu Öğrenme Kültürü Ölçeği (OHBÖKÖ): Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması

Soner Dogan & Ayşe Çalışkan Toyoğlu

ss. 1 - 18   |  DOI: https://doi.org/10.29329/mjer.2019.202.1   |  Makale No: MANU-1901-08-0005.R1

Yayın tarihi: Haziran 30, 2019  |   Okunma Sayısı: 323  |  İndirilme Sayısı: 980


Özet

Bu araştırmanın amacı öğretmen algılarına dayalı olarak Okullarda Hayat Boyu Öğrenme Kültürü Ölçeği geliştirmektir. Çalışma grubunu Sivas il merkezinde 10 okulda görev yapan 182 öğretmen oluşturmaktadır. Verilerin analizinde SPSS 18.00 ve LİSREL 8.7 paket programlarından faydalanılmıştır. . Ölçeğin yapı geçerliği için açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi, güvenirlik için ise Cronbach Alfa güvenirlik analizleri yapılmıştır. . Ölçeğe ilişkin yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucu elde edilen 6 boyut her bir boyutun içerisinde yer alan maddeler incelenerek birinci boyut, “anadilde iletişim yeterlikleri”, ikinci boyut,  “yabancı dilde iletişim yeterlikleri”, üçüncü boyut, “matematiksel ve bilim-teknolojide temel yeterlikler”, dördüncü boyut, “dijital yeterlikler”, beşinci boyut, “öğrenmeyi öğrenme yeterlikleri” ve son olarak altıncı boyut, “girişimcilik yeterlikleri” şeklinde isimlendirilmiştir. Doğrulayıcı faktör analizinde ise, ölçeğe ilişkin oluşturulan modelin, 9 farklı uyum indexinin 7’ sinde mükemmel uyum, 2’sinde kabul edilebilir uyum düzeyinde olduğu görülmüştür. Ölçeğin Cronbach Alpha iç güvenirlik katsayısına bakıldığında ölçeğin boyutlarına ilişkin katsayıların 0,81 ile 0, 93 arasında değiştiği görülmüştür. Araştırma sonucuna göre Okullarda Hayat Boyu Öğrenme Kültürü Ölçeği’nin 6 boyuttan ve 34 maddeden oluşan geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu söylenebilir. Geliştirilen ölçeğe ilişkin 479 öğretmen üzerinde yapılan uygulama sonucunda öğretmen algılarının bir boyut hariç “katılıyorum” düzeyinde olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler: Okul kültürü, hayat boyu öğrenme kültürü, geçerlilik ve güvenilirlik


Bu makaleye nasıl atıf yapılır?

APA 6th edition
Dogan, S. & Toyoglu, A.C. (2019). Okullarda Hayat Boyu Öğrenme Kültürü Ölçeği (OHBÖKÖ): Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13(28), 1-18. doi: 10.29329/mjer.2019.202.1

Harvard
Dogan, S. and Toyoglu, A. (2019). Okullarda Hayat Boyu Öğrenme Kültürü Ölçeği (OHBÖKÖ): Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13(28), pp. 1-18.

Chicago 16th edition
Dogan, Soner and Ayse Caliskan Toyoglu (2019). "Okullarda Hayat Boyu Öğrenme Kültürü Ölçeği (OHBÖKÖ): Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması ". Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 13 (28):1-18. doi:10.29329/mjer.2019.202.1.

Kaynakça
  1. Aksoy, M. (2013). Kavram olarak hayat boyu öğrenme ve hayat boyu öğrenmenin Avrupa Birliği serüveni. Bilig, 64, 23-48. [Google Scholar]
  2. Balcı, A. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma. Ankara: Pegem akademi [Google Scholar]
  3. Baştürk, R. (2011). Nonparametrik istatistiksel yöntemler. Ankara: Anı yayıncılık [Google Scholar]
  4. Bayram, S.,  Deniz, L. ve Erdoğan, Y.  (2007). Web tabanlı öğretim tutum ölçeği: Açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi çalışması. Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi, 4 (2), 1-14. [Google Scholar]
  5. Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi, 32(32), 470-483. [Google Scholar]
  6. Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem yayıncılık [Google Scholar]
  7. Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Kahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 207-239. [Google Scholar]
  8. Charungkaittikul, S., & Henschke, J. A. (2014). Strategies for developing a sustainable learning society: An analysis of lifelong learning in Thailand. International Review of Education, 60(4), 499-522. [Google Scholar]
  9. Çolakoğlu, Ö. M. ve Büyükekşi, C. (2014). Açımlayıcı faktör analiz sürecini etkileyen unsurların değerlendirilmesi. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 57-64 [Google Scholar]
  10. Coşkun, Y. D. ve Demirel, M. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(42),108-120.  [Google Scholar]
  11. Çüm, S. ve Koç, N. (2013). Türkiye’de psikoloji ve eğitim bilimleri dergilerinde yayımlanan ölçek geliştirme ve uyarlama çalışmalarının incelenmesi. Journal of Educational Sciences & Practices, 12(24), 115-135. [Google Scholar]
  12. Demirel, M. (2011). Lifelong learning and its reflections on Turkish elementary education curricula. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1(1), 87-105. [Google Scholar]
  13. Demirel, M. ve Yağcı, E. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin algıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel Sayı 1, 100-111. [Google Scholar]
  14. Doğan ve Kavtelek (2015). Hayat boyu öğrenme kurum yöneticilerinin hayat boyu öğrenme kavramına ilişkin görüşleri: Hayat boyu öğrenme için bir metafor analizi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi 5(3), 292-303. [Google Scholar]
  15. Doğan, N. ve Başokçu, T. O. (2010). İstatistik tutum ölçeği için uygulanan faktör analizi ve aşamalı kümeleme analizi sonuçlarının karşılaştırılması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 1(2), 65-71. [Google Scholar]
  16. Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2011). Sosyal bilimlerde SPSS ile veri analizi. İstanbul: Beta Basım A.Ş [Google Scholar]
  17. Ellez, M. (2012). Ölçme araçlarında bulunması gereken özellikler. Ed: Abdurrahman Tanrıöğen. Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı yayıncılık. [Google Scholar]
  18. Göksan, T. S., Uzundurukan, S. ve Keskin, S. N. (2009). Yaşam boyu öğrenme ve Avrupa Birliği’nin yaşam boyu öğrenme programları. 1. İnşaat Mühendisliği Eğitimi Sempozyumu, 143. [Google Scholar]
  19. Güvendir, M.A. ve Özkan, Y.Ö. (2015). Türkiye’deki eğitim alanında yayınlanan bilimsel dergilerde ölçek geliştirme ve uyarlama konulu makalelerin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52), 23-33. [Google Scholar]
  20. Güçlü, S., Bostan, N. ve Tabak, R. S. (2013). Dumlupınar Üniversitesi Hemşirelik Bölümü son sınıf öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme davranışlarının belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(2), 459-468. [Google Scholar]
  21. Karakuş, C. (2013). Meslek yüksek okulu öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2 (3), 26-35. [Google Scholar]
  22. Kılıç, Ç. (2014). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye yönelik algıları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3 (4), 79-87. [Google Scholar]
  23. Konokman, G. Y. ve Yelken, T. Y. (2014). The perceptions of academicians in education faculties on their lifelong learning competencies. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 267-281. [Google Scholar]
  24. Li, W. (2013). Lifelong learning development in China: Progress and problems. Transition Studies Review, 19(4), 503-510. [Google Scholar]
  25. MEB (2014). Türkiye hayat boyu öğrenme strateji belgesi (2014-2018). https://abdigm.meb.gov.tr/projeler/ois/013.pdf [Google Scholar]
  26. Ogawa, A. (2009). Japan’s new lifelong learning policy: exploring lessons from the European knowledge economy. International Journal of Lifelong Education, 28(5), 601-614. [Google Scholar]
  27. Ranieri, M., Manca, S., & Fini, A. (2012). Why (and how) do teachers engage in social networks? An exploratory study of professional use of Facebook and its implications for lifelong learning. British Journal of Educational Technology, 43(5), 754-769. [Google Scholar]
  28. Rasmussen, P. (2014). Lifelong learning policy in two national contexts. International Journal of Lifelong Education, 33(3), 326-342. [Google Scholar]
  29. Seçer, İ. (2013). Spss ve lisrel ile pratik veri analizi analiz ve raporlaştırma. (1. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık. [Google Scholar]
  30. Selvi, K. (2011). Teachers’ lifelong learning competencies. İJOCİS, 1(1), 61-69. [Google Scholar]
  31. Soran, H., Akkoyunlu, B. ve Kavak, Y. (2006). Yaşam boyu öğrenme becerileri ve eğiticilerin eğitimi programı: Hacettepe Üniversitesi örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(30), 201-210. [Google Scholar]
  32. Şahin, Ç. ve Arcagök, S. (2014). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Journal of Social Sciences/Sosyal Bilimler Dergisi, 7(16), 395-417. [Google Scholar]
  33. Tamer, M. G. (2014). Yaşam boyu öğrenme için ulusal yeterlilikler çerçevesi: Avrupa ve Türkiye örneği. İJOCİS, 3(5), 43-54. [Google Scholar]
  34. Uzunboylu, H. ve Hürsen, Ç. (2011). Lifelong learning competence scale (LllCS): The study of validity and reliability. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 449-460. [Google Scholar]