International Association of Educators   |  ISSN: 1309-0682

Orjinal Araştırma Makalesi | Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 2019, Cil. 13(30) 217-229

Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Fiil Çekimi Becerilerine Yönelik Bir Yanlış Çözümlemesi

Esin Yağmur Şahin

ss. 217 - 229   |  DOI: https://doi.org/10.29329/mjer.2019.218.13   |  Makale No: MANU-1904-09-0001.R1

Yayın tarihi: Aralık 24, 2019  |   Okunma Sayısı: 224  |  İndirilme Sayısı: 690


Özet

Bu çalışmada, Türkiye’de bir devlet üniversitesinde faaliyet gösteren TÖMER’in hazırlık sınıfında öğrenim gören yabancı uyruklu 14 öğrencinin Türkçe öğrenirken kip eklerini kullanma becerileri, yanlış çözümlemesi yaklaşımına göre incelenmiştir. Betimsel tarama modelinde tasarlanan bu araştırmanın amacı, B2 Türkçe dil seviyesindeki öğrencilerin cümlenin fiilini ve kipini tespit edebilme becerilerini ortaya koymak, kip değişikliği yaparken hangi yanlışları yaptıklarını belirlemek ve verilerden elde edilen sonuçlardan hareketle bu konuyla ilgili çalışmalar yapacak araştırmacılara birtakım önerilerde bulunmaktır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanmış “Öğrenci Bilgi Formu (ÖBF)” ve “Timur’un Filleri ve Nasreddin Hoca” isimli 29 yargı içeren cümlelerden oluşmuş fıkra türü anonim bir metnin yer aldığı matbu bir form kullanılmıştır. Öğrencilerden bu metindeki fiilleri formdaki yönergeler doğrultusunda “zaman ve tasarlama kipleri”ne göre çekimlemeleri istenmiştir. Elde edilen veriler nitel araştırma yollarından biri olan içerik analizi ve yanlış çözümlemesi teknikleri kullanılarak analiz edilerek 7 başlık altında sınıflandırılmıştır. Öğrencilerin yaptıkları yanlışlar, bu başlıklar altında bulgu ve yorumlar bölümünde, müdahale edilmeksizin verilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırmanın sonucunda öğrencilerin en çok yanlışa düştükleri başlıkların sırasıyla “Fiil Kök ya da Gövdesinin Yanlış Tespit Edilmesinden Kaynaklanan Yanlışlar, Yanlış Şahıs Eki Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Ses Kurallarına Aykırı Kullanımdan Kaynaklanan Yanlışlar, Yanlış Kip Eki Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Gereksiz Birleşik Zaman Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Olumsuzluk Ekinin Yanlış Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Konuşma Dili ile Yazı Dilini Karıştırmaktan Kaynaklanan Yanlışlar”olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi, Yanlış Çözümlemesi, Dil Bilgisi Öğretimi, Fiiller, Kip Ekleri.


Bu makaleye nasıl atıf yapılır?

APA 6th edition
Sahin, E.Y. (2019). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Fiil Çekimi Becerilerine Yönelik Bir Yanlış Çözümlemesi . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13(30), 217-229. doi: 10.29329/mjer.2019.218.13

Harvard
Sahin, E. (2019). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Fiil Çekimi Becerilerine Yönelik Bir Yanlış Çözümlemesi . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13(30), pp. 217-229.

Chicago 16th edition
Sahin, Esin Yagmur (2019). "Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Fiil Çekimi Becerilerine Yönelik Bir Yanlış Çözümlemesi ". Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 13 (30):217-229. doi:10.29329/mjer.2019.218.13.

Kaynakça
  1. Akdoğan, G. (1993). Yabancıların Türkçe öğreniminde ad durumu ve çekim açısından sık rastlanan yanlışlar ve nedenleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.  [Google Scholar]
  2. Barın, E. (1994). Yabancılara Türkçenin öğretimi metodu. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 17, 53-54. [Google Scholar]
  3. Beydoğan, Ö. ve Şahin, A. (2002). Dil Bilgisi öğretiminde kavram haritası ve düz metne dayalı öğretim materyallerinin öğrencilerin öğrenme düzeyine etkisinin karşılaştırılması üzerine bir araştırma. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1-3, Ankara. [Google Scholar]
  4. Cem, A. (2005). Dil bilgisi öğretiminde biçim-anlam-kullanım üçlüsü: ders malzemesi hazırlama ve uygulama önerileri. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 128, 7-11.  [Google Scholar]
  5. Demircan, Ö. (2013). Yabancı dil öğretim yöntemleri. DER Yayınları: İstanbul. [Google Scholar]
  6. Dolunay, S., K. (2010). Dil Bilgisi öğretiminin amacı ve önemi. TÜBAR XXVII, 275-284. [Google Scholar]
  7. Erkuş, A. (2005). Bilimsel araştırma sarmalı. Ankara: Seçkin Yayıncılık. [Google Scholar]
  8. Erol, H. F. (2008). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde bildirme ve tasarlama kiplerinin öğretimi ve sıralaması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü: İstanbul.  [Google Scholar]
  9. Ersoy, S. (1997). Türkçe öğrenen yabancıların yazılı anlatım yanlışlarının dilbilgisi açısından değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.  [Google Scholar]
  10. Genç, S. Z. ve Şahin, Ç. (2012). Eğitim bilimine giriş. Paradigma Akademi: İstanbul.  [Google Scholar]
  11. Gökçen, G. ve Okur, A. (Editörler: Durmuş, M. ve Okur, A.). (2013). Yabancılara Türkçe öğretimi (El kitabı). Ankara: Grafiker Yayınları. [Google Scholar]
  12. Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası. [Google Scholar]
  13. Horwitz, B., M., K., E., Joann, C. (1986). Foreign language classroom anxiety. The Modern Language Journal, 70(2), 125-132.  [Google Scholar]
  14. İşler, E. (2002). Karşıtsal çözümleme ve Arapça öğretimi. Nüsha Dergisi, II, 6. [Google Scholar]
  15. Krashen,S.D. ve Terrell, T. D. (1983). The natural approach language acquisition in the classroom. London: Alemany press.   [Google Scholar]
  16. Lado, R. (1957). Linguistics across cultures. Ann Arbor: University of Michigan Press.  [Google Scholar]
  17. Mete, F. (1997). Özbek ve Azeri öğrencilerin Türkçe öğreniminde ad durum ve eylem çekimi yanlışları (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.  [Google Scholar]
  18. Öz, M. F. (2001). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık. [Google Scholar]
  19. Özbay, M. (2006). Özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap. [Google Scholar]
  20. Özkan Altaş, A. (1992).Yabancıların Türkçeyi öğrenmeleri esnasında yaptıkları isim hâl ekleri yanlışları ve bu konunun değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.  [Google Scholar]
  21. Sezer, A., Oğuzkan, F., Özdemir, E. ve Göğüş, B. (Ed. Bekir Özer) (1991). Türk dili ve edebiyatı öğretimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları. [Google Scholar]
  22. Sağır, M. (2002). İlköğretim okullarında Türkçe dil bilgisi öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. [Google Scholar]
  23. Sert, G., Kurtoğlu, M., Akıncı, A. ve Seferoğlu, S.S. (2012). Öğretmenlerin teknoloji kullanma durumlarını inceleyen araştırmalara bir bakış: bir içerik analizi çalışması. Uşak Üniversitesi Akademik Bilişim Dergisi, 1-8, [Google Scholar]
  24. Sever, S., Kaya, Z. ve Aslan, C. (2008). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. [Google Scholar]
  25. Tavşancıl, E. & Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. Epsilon Yayınları: İstanbul. [Google Scholar]
  26. Türk Dil Kurumu (TDK) (1998). Türkçe sözlük. Ankara: TDK Yayınları. [Google Scholar]
  27. Yağmur Şahin, E. (2013). Yabancı dil olarak türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki ek yanlışları. Tarih Okulu Dergisi (TOD), XV, 433-449. [Google Scholar]